تحلیل پیامدهای شناختی رویکرد نوشتن برای یادگیری (WTL) در فرایند آموزش

این مقاله با مروری بر ادبیات پیشینه و پژوهش‌های رویکرد نوشتن برای یادگیری (WTL)، درصدد تبیین جایگاه تکالیف نوشتاری در ارتقاء سطح یادگیری و مقایسه پیامدهای شناختی تکالیف نوشتاری متنوع است. رویکرد نوشتن برای یادگیری به معنای کاربرد تکالیف نوشتاری در حین آموزش است و بر این اندیشه استوار است که فهم و تفکر یادگیرنده با فرایند نوشتن وضوح می‌یابد و رشد می‌کند. پژوهش‌های گزارش شده در ادبیات رویکرد نوشتن برای یادگیری را می‌توان در قالب چهار فرضیه دسته‌بندی کرد: فرضیه شکل‌دهی در لحظه بیان، فرضیه جستجوی پیش‌نگر، فرضیه ژانر و فرضیه جستجوی پس‌نگر. هر یک از این فرضیه‌ها بر تبیین‌های متفاوت و گاه متضادی در خصوص رابطه نوشتن و یادگیری استوارند. لذا پرسش اصلی این مقاله این است که چگونه و چه موقع کاربرد تکالیف نوشتاری در ارتقاء یادگیری اثربخش است. برای پاسخ به این سؤال، تبیین‌ها و نتایج پژوهشی در محدوده هر فرضیه تحلیل و مقایسه شدند و نتایج زیر استنباط شد: 1- تناسب بین سطح مهارت یادگیرندگان و میزان پیچیدگی تکلیف نوشتاری کاربرد تکالیف در آموزش را تسهیل می‌کند. 2- وجود سنخیت و هماهنگی بین نوع تکلیف نوشتاری و سطح هدف شناختی مورد نظر در آموزش کلاسی، تضمین‌کننده اثربخشی این تکالیف است.